معرفی چند روش کاربردی برای ضد آب سازی نمای ساختمان : امروزه در صنعت ساختمان سازی مدرن، نمای ساختمان به عنوان رابط بین فضای داخل و خارج ساختمان، یکی از راه‌های انتقال و تبادل انرژی، بخارها و رطوبت در این دو محیط بشمار میرود. جذب رطوبت توسط متریال نما میتونه منجر به خوردگی، فرسایش، رنگ‌پریدگی و تخریب مصالح ساختمانی شود و این مسئله مهم تحت اثر شرایطی همچون تغییرات دمایی و یخبندان تشدید می شود.
یک عامل مخرب دیگه که به طور پیوسته بر کیفیت رنگ و ظاهر نما اثر میذاره، برخورد اشعه فرابنفش خورشید هستش؛ که به همین دلیل بیشتر روش‌های ضد آب سازی نمای ساختمان، ضمن این که عایق رطوبت محسوب میشوند، از مقاومت خوبی در برابر تابش‌های فرابنفش برخوردار هستند. با ما در مجموعه آجر دوران همراه باشید تا در این مقاله شما رو با روش‌های رایج ضد آب کردن نمای ساختمان آشنا کنیم.
اهمیت ضد آب سازی نمای ساختمان
جذب رطوبت توسط نما میتونه اثرات بسیار منفی بر ظاهر بنا، کیفیت سطوح داخل و خارج ساختمان و دوام مصالح بذاره. رطوبت به تدریج موجب رشد قارچ و کپک در نمای ساختمان میشه و موجبات این مساله رو فراهم میکنه که ظاهر آن کثیف و آلوده به نظر بیاد. همچنین جهت جلوگیری از پدیده شوره زدن که در اثر قابلیت جذب آب مصالح رخ میده و باعث ایجاد سفیدک در نماهای سنگی و آجری میشه، لازم هستش که سطوح نما ضدآب شود.
همانطور که میدونید درصد بالایی از هزینه احداث ساختمان به تهیه و نصب متریال پوششی نما و زیباسازی ظاهر آن اختصاص داره. از طرف دیگه سطوح خارجی ساختمان به طور مداوم در معرض رطوبت قرار دارن و این مسئله سبب افت زودهنگام کیفیت، رنگ‌پریدگی و آسیب‌پذیری متریال به کار رفته در نما میشه.
ظاهر نما میتونه به عنوان یکی از عوامل اثرگذار بر قیمت ساختمان نیز مطرح بشه و در صورت وجود آثار کپک، آلودگی و کهنگی، عمر بنا بیشتر و ارزش آن کمتر از میزان واقعی به نظر برسه.
یک ضرورت دیگه در ضد آب کردن نمای ساختمان، به تأمین ایمنی مربوط میشه. نفوذ آب از طریق ترک‌ها و درز بین پنل‌های پوششی و سرایت آن به ملات نگهدارنده، میتونه سبب لق شدن و سقوط ناگهانی قطعات بر روی اهالی ساختمان یا عابرین بشه. از طرفی نفوذ رطوبت به درون المان‌های سازه‌ای، خوردگی آرماتورها و اجزای فولادی رو به همراه داره که مقاومت سازه رو به شدت کاهش میده.
عوارض عدم توجه به ضد آب سازی نما ساختمان
بنابراین لزوم تأمین استانداردهای ایمنی در سازه موجب میشه که ضد آب سازی نمای ساختمان جدی گرفته بشه.در صورتی که در جهت ضد آب سازی نمای ساختمان، اقدامی صورت نگیره، رطوبت میتونه به درون سازه نیز نفوذ پیدا کنه و موجب نم گرفتگی و پوسیدگی دیوارهای داخلی و لوازم منزل بشه.
از بین رفتن رنگ دیوار، طبله کردن گچ، از بین رفتن کاغذ دیواری و … از جمله مسائلی هستن که در صورت نفوذ رطوبت رخ میدن و هزینه به مراتب بیشتری نسبت به واترپروف کردن، به مالکان تحمیل میکنن.
بنا به دلایلی فوق و اهمیت تمیز ماندن نما در طولانی‌مدت، مخارج سنگین شستن نمای ساختمانها به‌ویژه سازه‌های مرتفع و لزوم ماندگاری مصالح تا پایان عمر ساختمان، روش‌های متعددی برای جلوگیری از جذب و نفوذ رطوبت مطرح و به کار گرفته میشه. این روشها که تحت عنوان “روش‌های ضد آب سازی نمای ساختمان” از آن‌ها یاد میشه، به دوام و پایداری هر چه بیشتر نما کمک شایانی میکنه.
روش های ضد آب سازی نمای ساختمان
در ضد آب کردن نمای ساختمان روش های مختلفی وجود دارد که در ادامه به ذکر برخی از این موارد خواهیم پرداخت:
استفاده از چسب ضد آب
یکی از متداول ترین انواع روش ها در ضد آب کردن نمای ساختمان، استفاده از چسب ضد آب است. در این روش یکسری چسب مخصوص را بر روی سطوح اعمال می کنند تا از نفوذ رطوبت به بخش بیرونی و داخلی ساختمان جلوگیری شود. وجود این چسب های ضد آب مانع از ایجاد کپک، جلبک، قارچ، شوره زدن و نشستن آلودگی می گردد.
انتخاب چسب ضد آب معمولا بر اساس نوع مصالح به کار رفته در ساختمان است. به عنوان نمونه نماهای کامپوزیت را با استفاده از چسب پلی اورتان می توان ضد آب نمود. این درحالی است که برای نماهای گچی، فلزی و یا چوبی چسب آکریلیک را می توان به کار برد.
استفاده از رزین ضد آب
از دیگر روش های کاربردی برای ضد آب کردن نمای ساختمان، اعمال رزین است. برخی از رزین هایی که در بازار موجود هستند حالتی مایع، چسبنده و بی رنگ دارند که پس از قرار گرفتن بر روی سطوح سریعا خشک می شوند و مانع از نفوذ رطوبت می شوند.
رزین علاوه بر خاصیت ضد آبی، به دلیل ایجاد ظاهری براق و درخشان جلوه ای زیبا و شکیل به ساختمان می بخشد. رزین به طور گسترده ای برای نماهای سیمانی و آجری مورد استفاده قرار می گیرد.
استفاده از پوشش نانو نما
یکی از روش هایی که امروزه در بین کاربران با استقبال خوبی مواجه شده، پوشش نانو نما بر پایه حلال است. این نوع از مواد در کاهش نیروی چسبندگی سطحی و همچنین بالا بردن زاویه تماس آب و سطح بسیار موثر می باشند. خاصیت پوشش نانو نما به گونه ای است که با مانع شدن از نفوذ رطوبت به سطح، کپک زدگی، شوره، خوردگی و … عمر مفید سازه را به طور موثری ارتقاء می بخشد.
چوب، آجر نسوز و سنگ از جمله مصالحی هستند که می توان با کمک پوشش نانو نما ضد آب کرد. نمونه های زیادی از این ضد آب در بازار موجود اند که از جمله آن می توان اشاره ای به Lily نمود. با اسپری و قلمو می توان از این پوشش برای ضد آب کردن نما استفاده کرد. با آغشته نمودن سطح به این ماده، بعد از 6 ساعت نما قابل بهره بردای است.
استفاده از لاستیک
از دیگر روش های مرسوم در این زمینه می توان به استفاده از لاستیک درزگیر اشاره کرد. این روش به خصوص برای درزگیری پنجره و یا بخش هایی که رطوبت به آن نفوذ می کند، از کاربرد بالایی برخوردار است. از مهمترین انواع لاستیک درزگیر که در صنعت ساخت و ساز به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد می توان اشاره ای به EPDM و TPE نمود.
نتیجه‌گیری
به طور کلی هدف از روش‌های ضد آب سازی نمای ساختمان، جلوگیری از نفوذ آب، صرفه‌جویی در مصرف انرژی، ماندگاری مصالح و تمیز ماندن نما در طولانی‌مدت است. برخی از این روشها مثل استفاده از محلول آبگریزکننده Lily به تنهایی جهت آبگریز ساختن نمای ساختمان کافی هستند و در برخی موارد می‌توان از دو روش به صورت ترکیبی استفاده کرد تا نتیجه حداکثری حاصل گردد (برای مثال روش چسب عایق‌کننده و لاستیک درزگیر). جهت انتخاب بهترین روش واترپرف کردن نما، باید بر اساس معیارهایی همچون جنس مصالح ساختمانی، مزایای هر روش، سهولت اجرا، هزینه و … تصمیم‌گیری نمایید.
